آشنایی با ترمه بافی و مراحل آن

در این مقاله از پنل دست تو دست میخواهیم در مورد ابزار کار و شیوه بافت،آشنایی با تار و پود و مهارت های ترمه بافی را توضیح دهیم.

 ابزار كار و شيوه بافت ترمه:

 

دستگاه بافندگی ترمه، حدودا مشابه ساير دستگاه های نساجی سنتی، چوبی می‌باشد و در خود مناطق توليد ترمه و به وسیله صنعتگران ساخته می‌شود. اين نوع دستگاه ها چهار وردی می‌باشند كه وردها توسط پدال هايی كه در زير پای بافنده قرار گرفته‌اند حرکت می‌کنند. پس از تهيه مواد اوليه و تدارک دستگاه بافندگی كار چله كشی به صورتی كه در بافت ساير منسوجات دستباف ترویج دارد انجام می‌شود و به دنبال آن عمل بافت شروع می‌شود. هر دستگاه ترمه به يک گوشواره كش نیاز خواهد داشت كه استاد در پشت دستگاه می‌نشیند و گوشواره كش در بالای آن قرار خواهد گرفت. کار آن انتخاب و تعيين نخ های مخصوص برای ايجاد نقش بر روی پارچه است و نقش هایی كه معمولا بر روی ترمه های ايرانی به چشم می‌آید نتيجه و حاصل همكاری گوشواره كش با استاد می‌باشد .

 مهارت های ترمه بافی :

مطالعه و بررسی ترمه های موجود این واقعیت را نشان می‌دهند كه بافت ترمه كار بسيار دشوار و طاقت فرسايی می‌باشد. بافت ترمه به وسیله دستگاه های سنتی به صرف دقت، وقت و مهارت فراوان نیاز دارد و می‌توان به كمک اين دستگاه در طول روز (معادل 8 ساعت کار مفيد) حدود 20 الی 25 سانتی‌متر ترمه مرغوب تهیه نمود. اما با استفاده از دستگاه ژاكارد كه در حقيقت كار گوشواره كش در دستگاه های ساده بافندگی را انجام می‌دهد توليد كمی افزايش می‌یابد و به حدود 100 سانتی‌متر در روز نیز می‌رسد.

يكی از حساس ترين وظايف بافنده انتخاب رنگ و هماهنگی آنها باهم می‌باشد كه ترمه باف بايد تلاش و دقت بسياری برای آن به‌خرج دهد و دشواری اين مطلب زمانی مشخص می‌شود كه توجه نماییم همه‌ی تارهای ترمه می‌بایست از يک جنس و دارای يک رنگ باشند و فقط انتخاب رنگ در مورد پودها تفاوت دارد، يعنی زمينه هميشه ثابت و فقط در متن آن باید انتخاب رنگ ها انجام شود .

آشنایی با تار و پود های ترمه :

در بافتن ترمه نکته بسيار حساس ديگر استفاده از پودها و تارهايی با ضخامت متفاوت است و همچنين روش بافت به معنی گذاشتن اين تارها و پودها در كنار يكديگر است. به دلیل اینکه رنگ تارها ثابت می‌باشد بنابراين در بيننده تنها تركيبی از رنگهای تار و پودها دیده می‌شود كه خود بيانگر سختی كار بافنده است. در بافتن شالهای كشميری معمولا پود را در زير يک تار و از روی دو تار مجاور رد می‌نمایند و اين صورت در قسمت های ساده شال نیز تكرار می‌کنند. در نقشه ها سعی می‌نمایند كه اين ترتيب حفظ شود، مگر در قسمت هایی که نقشه حكم كند كه پود از روی تعداد كمتر يا بيشتری تار رد بشود.

 

نوع ديگر بافت كه زياد هم متداول نیست وجود دارد که در آن پودهای رنگی (پود نقشه) قسمت اصلی پارچه را تشكيل نخواهند داد به این معنی که اگر پود شكافته بشود جای آن خالی نخواهند ماند و پود ديگری كه زمينه را تشكيل می‌دهد نمايان می‌شود. اكثر شال های كشميری به صورتی بافته شدند كه قسمت اضافه هر پود را در رج بعدی بكار می‌برند و پشت ترمه نخ های آزاد دیده نمی‌شود اما در شال های كرمانی قسمت اضافه پودها در پشت ترمه استفاده نمی‌شود و آزاد خواهند ماند، شال های خراسان و يزد نيز مانند شال كرمان قسمت پشت کار قسمت های اضافه پودهای رنگی دارد.

 
 
ورود / ثبت نام پراکندگی جغرافیایی سبد خرید سازمان ها تیکت نزدیک ترین ها قوانین