لعابکاری

البته وجود هر گونه ناخاصی و یا آلودگی نظیر گرد و غبار و یا نفت در ماده تشکیل دهنده رنگ و لعاب سبب می گردد،لعاب از روی سفال بلند شود،و یا سبب لغزیدن آن بر روی سفال می گردد.
ایجاد ترک و یا سوزن سوزن شدن در رنگ و لعاب استفاده شده در سفال به دلیل آزاد شدن بیش از حد گاز درون مایع رنگ و لعاب می باشد.
بنابراین در هنگام لعابکاری سفال باید گرد و غبار را از سطح آن پاک کرده و آن را با یک اسفنج کاملا تمیز نمایید. 

برای این کار از یک دستکش مناسب استفاده نمایید؛ زیرا حتی تماس روغن های بدن با سطح سفال موجب جدا شدن لعاب از سطح سفال می گردد.

رنگ و لعاب در واقع یک لایه غیر قابل نفوذ و پوششی شفاف را بر روی ظروف سفالی ایجاد می کند.استفاده از لعاب سبب استحکام و زیبایی بیشتر رنگ در ظروف سفالی می گردد .
از رنگ و لعاب برای ایجاد جلا و زیبایی بخشیدن به ظروف سفالی استفاده می شود
و علاوه بر آن به عنوان ماده ای ضد آب نیز کاربرد دارد.

دیگر از مواردی که در رنگ لعاب تأثیر گذار است، اکسیژن می باشد، که اگر در کوره مقدار زیادی اکسیژن وجود داشته باشد سبب ایجاد تغییر در رنگ لعاب می گردد.
به عنوان مثال استفاده از کربنات مس در یک فضای اکسیداسیون سبب ایجاد رنگ فیروزه ای می گردد. این در حالی است که اگر اکسیژن موجود در جو کم باشد، لعاب حاصل به رنگ قرمز روشن خواهد بود.

    از مهم ترین انواع لعاب ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

        لعاب سرب که براق و شفاف می باشد و به دمای 800 درجه
        سانتی گراد نیاز دارد و در سفالگری از آن استفاده می شود.
        لعاب قلع که همان لعاب سفید مات می باشد که برای
        اولین بار در ایران باستان و هم چنین در سفالگری اسلامی مورد استفاده قرار گرفت.
        لعاب خاکستر، در شرق آسیا کاربرد دارد و از چوب یا گیاه
        زبان گنجشک که شامل پتاس و آهک می باشد، آن را تهیه می کنند.
        لعاب فلدسپات نیز یکی دیگر از انواع لعاب است که از آن
        برای تزیین ظروف غذاخوری استفاده می شود و در مناطق مختلف آسیا کاربرد دارد.