لوله های پلاستیکی اولین بار درسال 1981 در سوئد برای جایگاه های سوخت مورداستفاده قرار گرفت و در نهایت با افزایش آگاهی از خطرات محیطی و سلامت وایمنی این لوله کشی از لوله های بدون پوشش به محصوالت چند لایه پیشرفته توسعه پیدا کرد. دراوایل سالهای 1908 شرکت شل اسکاندنیاویا مهندس جوانی رابرای بررسی وضعیت زیرزمینی پمپ های بنزین درسوئد منصوب کرد و متوجه شد که درهمه جا خوردگی وجود داشته و منجر به نشتی و آلودگی خاک و زمین اطراف شده است به طوریکه ردیاب های فلزی هم دربعضی مکان ها نمی توانند مسیر لوله کشی را تشخیص دهند. و همین مسئله باعث شد که ایده استفاده از لوله های پالستیکی درپمپ بنزین ها درنظر گرفته شود. دراین زمینه استاندارد بین المللی در دسامبر 2004 استاندارد منشر شد که آخرین ورژن آن مربوط به سال 2013 می باشد . این استاندارد شامل کلیه لوله های انتقال سوخت مایع به تانکر های انتقال ، لوله های تخلیه از تانکرهای حمل به مخازن ، خطوط تخلیه بخارسوخت و خطوط انتقال و تقسیم سوخت در جایگاه های سوخت می باشد . این استاندارد از لحاظ ساختاری شامل لوله ها در دو کالسI با ساختار یک جداره وکلاس II با ساختار دو جداره با داشتن امکان تشخیص نشتی در لایه اول می شوند